Autor u stvaralačkoj krizi sjedi pred ekranom svog  kompjutera i  pokušava od nasumičnih žvrljotina napraviti film. Dvoji oko naslova filma i konačno izabire naziv „Adaptacija“. Uz pomoć umjetne inteligencije žvrljotine se adaptiraju u kakvu, takvu formu, a polako se iščitava i sama tema – percepcija ljudskog tijela ovisno o tome je li obučeno ili obnaženo. Umjetna inteligencija je sjajan izum, ali kako proces odmiče shvaćamo da ona nije samo tehnička ispomoć već ozbiljan I nametljiv sukreator procesa. Može li se autor na to adaptirati?